ค่ำคืนนี้
ขออาศัยนอนสักคืน
พอพรุ่งนี้ตื่น
พี่ก็จะลาเจ้าไป
พี่คนหมอนหมิ่น
พลัดถิ่นมาไกล
ขอพึ่งชายคาและอาศัย
โปรดเห็นใจสาริกา
ค่ำคืนนี้
พี่ไร้ที่ซุกหัวนอน
ขอเพียงพักผ่อน
สักคืนเถิดนะแก้วตา
เพียงอาศัยค้าง
สางๆ พี่ก็จะลา
สงสาร สาริกา
พี่มาครวญคร่ำพร่ำวอน
น่าสมเพช
โอ๊ย น่าเวทนา
โอ้สาลิกา เวลานี้ไร้รังนอน
ไม่ได้นอนเตียง
ขอชายคาเพียงบังอร
พอพรุ่งนี้เช้า แดดอ่อนๆ
พี่ก็จะจรจำลา
ต้องโผผิน
โบยบินด้วยใจอาวรณ์
ขาดที่พักผ่อน
ไปก่อนเถิดสาลิกา
เพราะขาดที่หมาย
ขาดร่มไม้ ขาดชายคา
ขาดทั้งคนจะเมตตา
ให้สาริกาพักนอน
ต้องโผผิน
โบยบินด้วยใจอาวรณ์
ขาดที่พักผ่อน
ไปก่อนเถิดสาริกา
เพราะขาดที่หมาย
ขาดร่มไม้ ขาดชายคา
ขาดทั้งคนจะเมตตา
ให้สาริกาพักนอน